หยั่งรากลึกล้ำ

นี่คือการเขียน Blog ครั้งแรกของผม ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ

ผมเป็นวิศวกร ผมเกิดมาจากครอบครัวชาวนา เป็นเด็กบ้านนอกที่เติบโตมากับท้องไร่ท้องนา ฐานะค่อนข้างยากจน ภาพของชาวนาในความทรงจำของผม คือ ภาพแห่งความลำบาก ภาพแห่งความยากจน

ซึ่งต่างจากภาพพ่อค้าคนกลางหรือชาวบ้านเรียกว่า "เถ้าแก่" หรือไม่ก็ "เถ้าแก่โรงสี" ภาพมันต่างกันกับภาพชาวนามากราวฟ้ากับดิน

จากการทำงานในแวดวงโรงงานอุตสาหกรรมของผม ทำให้ผมคิดว่า ประเทศไทยแทบจะไม่มีรากฐานของวิศวกรรมที่เป็นของไทยเองเลย เราเหมือนเป็นแค่ผู้ใช้แรงงานเท่านั้น เพียงเพราะค่าแรงเราถูก ผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่ถูกออกแบบมาจากต่างประเทศ แล้วก็มาผลิตในบ้านเรา เอาอากาศเน่าๆมาทิ้งบ้านเรา แล้วก็มาหลอกเราว่า ทำให้เรามีงานทำ มาสร้างกระแส วัตถุนิยม ทุนนิยมให้เรา แล้วก็มาบอกว่าประเทศเราเจริญ

ทำให้ผมฉุกคิดว่าประเทศไทยมีรากจากอะไร จึงมองย้อนไปถึงตัวเอง ว่าเรามีรากชีวิตจากอะไร ทำให้คิดถึง ปัจจัยสี่ขึ้นมาทันที คือ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค สิ่งเหล่านี้ประเทศไทยมีและอุดมสมบูรณ์ด้วย แต่ก็น่าแปลกใจ ทำไมชาวบ้าน ชาวไร่ ชาวนายังยากจนกันอยู่ การหารายได้ของลูกหลายชาวนาในต่างจังหวัดจึงมากระจุก รวมอยู่ในเมืองใหญ่ ส่งผลให้เกิดปัญหาตามมามากมาย เช่น การจราจร อาชญากรรม ขาดแคลนที่อยู่อาศัย น้ำเสีย ฯลฯ

จะทำอย่างไรให้ผู้คนเหล่านี้กระจายหรือกลับภูมิลำเนา พูดง่ายๆคือ กลับสู่รากของพวกเรา

ผมจึงตั้งปณิธานไว้ว่า "ผมอยากทำให้ชาวบ้านชาวไร่ชาวนารวย" ผมยังไม่รู้ว่าผมจะทำอะไรต่อไปหรอกนะ แต่นี่คือความตั้งใจของผม

ผมจึงหันมาสนใจเกษตรกรรมและนำความรู้ นำแนวคิด ที่ล่ำเรียนมาไปประยุกต์ใช้กับเกษตรกรรม

ผมโชคดีมาก ที่ได้เจอเพื่อนอีกสองคนที่มีความรู้ความสามารถและมีแนวคิดตรงกัน และเรากำลังเดินไปบนเส้นทางของเรา และตั้งกลุ่มของเราว่า "สติฟาร์ม" คือ การเพาะพันธุ์ด้วยสติ นั่นเอง เพื่อเป็นอีกแรง แรงเล็กๆที่จะช่วยพัฒนาประเทศของเรา ให้ทุกคนมีความสุขต่อไป

ตอนนี้เราก็เริ่มคุยอะไรกันบ้างแล้ว ผมจะมาเขียนเรื่องราวให้อ่านกันนะครับ